De Tirannie van de Tijd

Vorig jaar schreef ik het liedje De Tirannie van de Tijd voor een toneelstuk van Het Stenen Hoofd. Die voorstelling ging uiteindelijk niet door, en omdat ik het zonde vond om niets met het liedje te doen, heb ik er een eenpersoons minivoorstelling omheen gemaakt met veel muziek en zang. Op 23 januari speelde ik het bij Storm, het open podium van Schouwburg Amstelveen, en op 14 maart op een P.O.T.-avond in Castricum.

Hier een korte impressie.

En hieronder de tekst van één van de liedjes.

Een flink stuk lopen in het bos
Ik had het najaar in mijn kop.
En toen,  hij kwam echt uit het niets,
Liep God een stukje met me op.

Ik zei: ‘maar u bestaat niet echt’
'Is dit soms een reclamestunt?'

Waarop hij sprak :’je ziet me toch?’
En daarmee had hij wel een punt.

Ik had het, lichtelijk verward,

Over  koetjes, kalfjes en zo meer

Maar hij sprak ernstig van de slang,

Want, hé, hij blijft toch God de Heer.

En Hij zei dat ik een zondaar was,

Maar dat ik naar de hemel mocht

Wanneer ik iets liet zien van spijt

En als ik naar de waarheid zocht

'God is de waarheid',  zei ik toen

Dus God, schenk mij vergiffenis'

'En spreek de waarheid alstublieft'

'Zeg wat de zin van het leven is.'

En hij plukte ernstig aan zijn baard

Keek naar de blaadjes in een plas

Alsof daar in de bruine troep

Het antwoord wel te vinden was.

En plotseling was er een licht

Hij leek ineens twee keer zo groot

En sprak met donderende stem

‘Ik ben het leven en de dood’

En daarna liep hij van me weg

Hij was ineens weer  broos en klein

En mompelde zacht voor zich uit

Wat kan de zin van ’t leven zijn.