V.l.n.r. juryleden Erik Jurgens, wethouder Martijn Vroom, winnaar Rob Feenstra, juryleden Elsbeth Etty en Alma Mathijsen.
Hieronder eerst het gedicht van Henriëtte Roland Holst:
Sombre gedachten schiep een sombre tijd
(gemaakt door Henriette in 1902 en verschenen in november 1902 in de bundel 'De Nieuwe Geboort)
Sombre gedachten schiep een sombre tijd,
het leven lag, gelijk eenschip in trage
wateren, en een stem sprak dat de lage
luchten alles omsloten voor altijd.
Er was geen licht, er was geen lucht: de handen
verslapten, omdat zij van hoop leeg waren;
denkers doken naar wrede trotse maren
dat ze hun ziel behoedde voor verzanden.
Dichters wendden zich van de levens-sferen
wederbegerend wat in d'eeuwen sliep,
of loken d'ogen en verbleekten diep
beproevende op hun eigen hart te teren.
In de zware tijd die zo langzaam streek
was 't dat een moedeloze berusting groeide
en opkwam mat geloof van de vermoeide
wereld wier oude gang een eeuwige leek.
Maar onderwijl werd in beneden-lagen
ver van 't mistroostig ras dat heerste op aard
met smart ontvangen, en in pijn gebaard
de nieuwe kracht, die ons omhoog zal dragen.
En dit is mijn hedendaagse variatie op dat beeld:
